معرفی و نقد فیلم شهر هرت
پژمان جمشیدی، شبنم مقدمی و بابک کریمی ستاره‌های فیلم شهر هرت هستند.
فیلم شهر هرت ساخته کریم امینی و با بازی پژمان جمشیدی و شبنم مقدمی یکی از آثار پرفروش سینمای ایران در سال جاری بود. امینی که کارگردانی فیلم فسیل به عنوان پرفروش‌ترین فیلم تاریخ سینما را در کارنامه دارد شهر هرت را با تهیه‌کنندگی حسین فرحبخش ساخت تا با ترکیب بازیگران جدید به سومین فیلم فروش جدول اکران سال ۱۴۰۲ تبدیل شود. به بهانه اکران آنلاین این فیلم در فیلیمو نگاهی به متن و حواشی و نظر منتقدان درباره این فیلم می‌اندازیم.
خلاصه داستان فیلم شهر هرت
پرویز و پرستو، خواهر و برادری هستند که سعی دارند از راه‌های خلاف کسب درآمد کنند. پرستو دوست دارد تا ۴۴ سالش نشده ازدواج کند ولی نامزدش به جرم اختلاس در زندان است. وحید، نامزد پرستو، باید جریمه سنگینی بپردازد، چرا که به سلطان سکه معروف شده و جرمش سنگین است. پرستو نقشه‌ای می‌کشد و برای پرویز، یک آمبولانس نعش‌کش تهیه می‌کند تا به وسیله آن به سراغ مرده‌های پولدار شهر رفته و با جا زدن پرستو به جای همسر صیغه‌ای آن‌ها، از خانواده متوفی اخاذی کنند.
در یکی از این اخاذی‌ها، پرستو متوجه می‌شود که شخص مورد نظر نمرده و به صورت نمادین مجلس ترحیمی برای او گرفته‌اند. پرستو و پرویز به سراغ این شخص، یعنی سالار، می‌روند و به خاطر حفظ راز او، طلب پول می‌کنند. سالار که از دست افراد یک موسسه خیریه فرار کرده به آن‌ها وعده می‌دهد که در صورت رازداری و پناه‌دادن به او، به این خانواده ۲ میلیارد بدهد. پرویز و پرستو از سالار نگه‌داری می‌کنند و در کارها همراه او هستند تا اینکه سالار آن‌ها را به پلیس لو داده و با دلارها متواری می‌شود.
لیست بازیگران و عوامل فیلم شهر هرت
پژمان جمشیدی، شبنم مقدمی، بابک کریمی، اکبر رحمتی، شهین تسلیمی، بهناز پورفلاح، مهدی حاجی زاده، رضا نیلی، یاشار مومن زاده، شراره ارمغانی، علی کریمیان، گیتی شاکری، سولماز صادقی، رحمت نوری، وحید اسمی خانی، منصور نوری و حسین لواسانی بازیگران فیلم شهر هرت هستند.
کارگردان: کریم امینی، فیلمنامه: مهدی محمدنژادیان و پدرام کریمی، تهیه کننده: محمدحسین فرحبخش مدیر فیلمبرداری: روزبه رایگا، تدوین: مستانه مهاجر، طراحی و ترکیب صدا: حسین ابوالصدق، موسیقی: محمد احمدی، صدابردار: سهیل متولی، طراح لباس: مژگان عیوضی، طراح صحنه: سعید هنرمند، جلوه‌های بصری: امیر ولی خانی، مدیر برنامه‌ریزی: زهرا تحقیقی، خواننده: عباس قادری، مدیر تولید: محمدرضا عزت‌خانی و عکاس: عباس بغدادی.
حاشیه و نکته درباره فیلم شهر هرت
در سالی که سینمای ایران به یک رکورد بی‌نظیر در جذب مخاطب نزدیک می‌شود و می‌تواند رکورد فروش هزار میلیارد تومانی را ثبت کند فیلم شهر هرت با فروش ۷۶ میلیارد تومانی بعد از دو فیلم فسیل و هتل در رده سوم قرار گرفت تا از این نظر به یکی از آثار پرفروش سینمای ایران تبدیل شود.
حالا دیگر نام پژمان جمشیدی یک تنه می‌تواند تضمین کننده فروش یک فیلم باشد. حضور پرکار او در اکران ۱۴۰۲ نشان می‌دهد تهیه‌کنندگان حساب ویژه‌ای روی بازگشت سرمایه‌شان با بازی جمشیدی کردند. جمشیدی امسال فیلم‌های هتل و شهر هرت و ویلای ساحلی و بی‌مادر را روی پرده داشت.
عباس قادری، خواننده قدیمی ایران در این فیلم به اجرای برنامه پرداخته که این اتفاق، برای نخستین بار پس از انقلاب رخ می‌دهد و می‌تواند طرفداران این خواننده را نیز به سینماها بکشاند.
حسین فرحبخش تهیه‌کننده قدیمی سینما در فیلم‌های قبلی خود نیز از حضور خوانندگان قدیمی از جمله محمود جهان و جواد یساری استفاده کرد و حالا با آوردن عباس قادری به هنرمندان قدیمی هم بها داد.
موضوع فیلم نیز ازجمله مواردی است که می‌تواند به جذب مخاطب و البته رضایت‌مندی آن‌ها کمک کند: این فیلم، پشت پرده‌ای طنازانه از زندگی اختلاسگرانی ارائه داده که برای رسیدن به مقاصد شخصی، همه را قربانی می‌کنند ولی خبر ندارند از آنکه گاهی خودشان ممکن است گرفتار افتادگانی شوند که با زیرکی، قضایا را عوض می‌کنند.
کارگردان فیلم نیز از جمله موارد مهم این فیلم به شمار می‌روند. کریم امینی که کمدی فسیل را نیز روی پرده دارد قطعاً یکی از امتیازاتی است که سبب می‌شود تا بخشی از مخاطبان، به دلیل حضور وی، به تماشای این فیلم بنشینند.
نقد و بررسی منتقدان درباره فیلم شهر هرت
سایت ریمینو
آوین احمدی | فیلم کمدی «شهر هرت» که برای فروش هرچه بیشتر در گیشه، دست به انتخاب بازیگرانی همچون؛ پژمان جمشیدی و شبنم مقدمی زده‌است، محتوای ارزشمندی ندارد و داستان قدیمی و پر اغراق ناعدالتی اجتماعی را بیان می‌کند. در این فیلم، درست مثل یک شهر هرت واقعی، دزدان خرده پا دستگیر شده و سارقین حرفه‌ای آزادانه در شهر می‌چرخند. این فیلم تجاری، ناهنجاری‌های اجتماعی زیادی دارد که در بین آن‌ها، اشاره به شوخی‌های جنسی و استفاده از کلمات رکیکی که برای خنداندن مخاطب استفاده می‌شود، به چشم می‌خورد.
رکنا
مهلا رنجبران | فیلم شهر هرت مصداق بارزی از کمدی عامه پسند سینما است که با خلاقیت تخیلی‌ای تلفیق شده است، بابک کریمی با یک پیشینه بین‌المللی، شبنم مقدمی با سابقه حضور در فیلم‌های درام و پیچیده و کسب جوایز متعدد سینمایی و پژمان جمشیدی به عنوان سلبریتی‌ای که خود حضورش باعث فروش بیشتر بلیط‌ها می‌شود، نقش اصلی بازیگران فیلم شهر هرت را تشکیل می‌دهند. این سه بازیگر چه به لحاظ کارنامه هنری و چه به لحاظ جنس و شکل بازی تفاوت‌های فراوانی با یکدیگر دارند. اما کریم امینی، کارگردان شهر هرت در این فیلم نسبتا موفق به نتیجه خوبی از هماهنگی این ۳ بازیگر به هم گرفته است و در سطح هدف فیلم از لحاظ کمدی توانسته به درستی عمل کند.
المان‌های استاندار یک فیلم خوب شروع قوی، میانه متدوام و پایان‌بندی خوب است، فیلم شهر هرت با توجه به شروع مناسب نتوانست میانه خوبی را برای توجه مخاطب ایجاد کند، جمله‌ی حوصله سر بر می‌توان برای دقایقی از این فیلم به کار رود از طرفی نیز با توجه به روند پیشروی فیلم پایان‌بندی قابل پیش بینی‌ای پیش روی مخاطب بود، این نشان می‌دهد در پایان‌بندی نیز نتوانست به صورت استاندار عمل کند، اما از یک فیلم تجاری نیز نمی‌توان سطح توقع بالایی داشت!
روزنامه کیهان
عنوان دقیقی برای این فیلم انتخاب شده است: «شهر هرت»! مبتذل‌ترین سوژه نخ‌نمای هزار بار استفاده شده را کش رفته‌اند و کپی دست چندمی از فیلمفارسی را با رویکردی مرتجعانه به خورد مخاطب داده‌اند. تصور سازندگان فیلم‌هایی چون «شهر هرت» این است که چشم و ذهن مردم سطل زباله است که هر چیز چرت و هرت و چرکی را داخلش بیندازید.
فیلم دچار وضعیتی است که اصلا تکلیف آدم باهاش روشن نیست! یک بن‌بست و مخمصه دهشتناک که «آخر چرا؟!» سیاه‌چالی برای زنده به گور کردن ذهن و ضمیر و روان و چشم و دل و تخیل و زیبایی‌های پاک مخاطب بی‌خبر از همه جا، آن‌هم به نام نامی سینما! بزرگ‌ترین ظلم را به این هنر شریف و درخشان و بزرگ همین جماعت مرتکب می‌شوند! تحت لوای سینما برای نابودی سینما!
دفتر طنز حوزه هنری
علی بهاری | در شهر هرت شخصیت‌ها عمق ندارند و سطحی طراحی شده‌اند. مقدمی در این فیلم نقش دختری ترشیده را بازی می‌کند که در چهل سالگی منتظر است نامزدش از زندان آزاد شود و او را بگیرد. پژمان جمشیدی مثل همیشه بامزه است. او اگر چه در بازی‌های ملی تنها یک گل زد اما در بازیگری آقای گل است. فقط کافی است دوربین را روشن کنید و به او بگویید «حرکت». آگهی بازرگانی هم که باشد مخاطب را به خنده می‌آورد. شخصیت بابک کریمی هم اساسا عمقی ندارد که بخواهیم از او انتظار بازی تاثیرگذار داشته باشیم. اگر چه در کارهای فرهادی (جدایی و فروشنده) درخشیده و با شهرت مستقلش از زیر سایه پدر خارج شده بود، ولی در این فیلم، سابقه هنری‌اش را به رگبار بسته است.
سینماسینما
احمدرضا معراجی | فیلم شهر هرت دقیقا فیلمی برعکس فسیل (ساخته قبلی کریم امینی) است. فیلمی که قصد دارد حتی با شوخی‌های جنسی زننده از مخاطب خنده بگیرد و می‌خواهد با یک پژمان جمشیدی که نقش‌هایش دیگر برای مخاطب تکراری شده و حرکات تکراری او و دیالوگ‌هایی که منبع آن‌ها توییتر فارسی است، مخاطب را با خود همراه کند. قطعا اگر می‌خواهید فیلمی را با خانواده ببینید «فسیل» را انتخاب کنید و اگر می‌خواهید در برخی از مواقع در سینما از خجالت آب شوید، «شهر هرت» قطعا گزینه مناسبی برای دیدن خواهد بود. تفاوت «فسیل» و «شهر هرت» که هر دو یک کارگردان دارند در این است که کریم امینی در «فسیل» نشان داد که قصد خنداندن مخاطب به هر قیمت را ندارد، قصدی که دقیقا در «شهر هرت» برعکس است و مخاطب حرف‌هایی را روی پرده سینما می‌شنود و حرکاتی را می‌بیند که حتی در خصوصی‌ترین جمع‌های دوستانه هم اکراه انجام آن وجود دارد.
قطعا تهیه‌کننده می‌تواند در بزنگاه‌های این چنینی کمک زیادی به کارگردان کند و این کمک در فیلم سینمایی «فسیل» به خوبی قابل لمس و مشاهده است. کریم امینی یک کارگردان جوان است که می‌تواند در ژانر طنز و کمدی و حتی در سینمای اجتماعی به موفقیت‌های بیش از این دست یابد، اما باید بداند که با ساخت فیلم‌هایی چون «شهر هرت» از مسیر درست به بیراهه خواهد رفت.
روزنامه جوان
شهرهرت سلسله تصاویری است که پشت سر هم ردیف شده‌اند. از یک اثر بی‌ربط و شلخته که هر دیالوگش اروتیک و جنسی است چه انتظاری می‌توان داشت؟ اثری عقب‌تر از فیلمفارسی که نه هدفی دارد و نه حرفی و تنها هدفش جیب مخاطب است. شهر هرت آنقدر دچار ابتذال است که عقب افتاده‌تر از آن است که نقد برای آن نوشته شود، چراکه اساساً نمی‌تواند به تحلیل ساختاری برسد، اما می‌شود از ابتذال‌گرایی چنین اثر حقیری نوشت؛ اثری که برایش مهم نیست مخاطبش چه کسی است، به این منظور که وقتی شهر هرت را با خانواده در سینما ببینید، از خجالت نما به نمای آن باید سر به پایین بیندازید، دیالوگ‌های چاله‌میدانی و کوچه خیابانی که بیشتر آن‌ها بداهه است و اساساً فیلمنامه‌ای در کار نیست. موقعیت و روایتی دیده نمی‌شود. هر قدر که فیلم جلو می‌رود، ابتذال آن بیشتر به چشم می‌آید، بمبارانی از دیالوگ‌های جنسی و اروتیک که مخاطب را خجالت زده می‌کند، موضوعی هم که کارگردان برای فیلمش تدارک‌دیده بیشتر در دهه ۸۰ با همین تهیه‌کننده خالتورساز به عنوان آثار شانه تخم‌مرغی کارکرد دارد؛ موضوعی که حتی نمی‌تواند فیلمفارسی باشد در این برهه چگونه می‌تواند تأثیرگذار باشد؟ آیا کریم امینی به این فکر کرده که فیلمش با چه کیفیتی باید در سینما اکران شود؟ اصلاً مخاطب برای کارگردان و تهیه‌کننده این اثر چه جایگاهی دارد؟ جز اینکه سلیقه مخاطب با چنین آثاری بیشتر از قبل تنزل پیدا می‌کند، در شهر هرت اساساً هیچ مضمونی که بخواهد مخاطب را حتی برای دقایقی با خودش همراه کند، یافت نمی‌شود؛ نه خنده‌ای و نه تبسمی دارد و موضوع فیلم تکراری است.
صحبت‌های کریم امینی کارگردان فیلم
من با سینمای جدی فیلم‌های کوتاهم را شروع کردم و قرار بود فیلم اولم یک فیلم جدی اجتماعی باشد، اما از آنجایی که سرمایه‌گذار همکاری نکرد و تهیه‌کننده هم از پروژه جدا شد، مجبور شدم فیلم کمدی بسازم.
در مورد «شهر هرت» می‌توانم بگویم که تنها برای سرگرمی ساخته شده است، ولی این‌طور نبود که اصلا کمدی نسازم یا سینمای جدی اجتماعی متفکر را فقط دنبال کنم، خیر این‌گونه نیست، ممکن است فیلم بعدی من یا کمدی باشد یا جدی، ولی اگر فیلم کمدی باشد به هیچ عنوان شبیه «شهر هرت» نیست، ممکن است شبیه فسیل باشد نه به لحاظ زمانی و تاریخی، منظورم این است که تفکر پشت فیلم باشد و فیلم عمیقی باشد، چراکه همان‌طور که گفتم فیلم کمدی ساختن اصلا راحت نیست چه بسا سخت‌تر از فیلم اجتماعی است، اما در این میان ممکن است به آن سینمای دلخواهم که از فیلم‌های کوتاه شروع کردم هم برگردم.
شما به فیلمسازهای بزرگ دنیا هم که نگاه کنید فیلم کمدی خوب هم ساختند. آقای داریوش مهرجویی در اوج فیلم‌های اجتماعی ملودرام، فیلم «اجاره‌نشین‌ها» را ساخت یا فیلمسازهای بزرگ در اوج بهترین فیلم‌های‌شان کمدی ساختند نظیر اسکورسیزی که «سلطان کمدی» را ساخت. یا وودی آلن زبان خودش را در ساخت فیلم کمدی دارد و بیلی وایلدر هم همین‌طور.
متاسفانه سینمای ایران معمولا درگیر موج‌سواری‌هایی بود، یعنی اگر یک زمانی موج فیلمسازی کمدی گرفته همه به کمدی ساختن روی آوردند و، چون تخصص نداشتند شکست خوردند یا سینمای اجتماعی فرقی نمی‌کند اینکه فکر کنیم ژانری الان می‌گیرد و ژانر کمدی ساخته شود مقبول نمی‌افتد. به نظرم آینده فیلم را فیلمنامه، گروه آدم‌های فیلم و بازیگران رقم می‌زنند. اگر فیلم «فسیل» در گیشه خوب فروخت پس همه به فیلم کمدی روی بیاورند و فیلم کمدی بسازند خوب نیست، حتی شنیدم یکسری فیلمسازهای اجتماعی‌ساز خوب هم سوار موج کمدی شدند و می‌خواهند فیلم کمدی بسازند.