فرصت همراهی و هم قدم شدن با شریک زندگی مغتنم است و اگر این فرصت در قالب مسابقه ای لا زمان و لا مکان باشد می تواند موقعیتی دراماتیک را ایجاد کند . که زمینه ساز خلق فیلم سینمایی تا ده بشمار شده است
فیلمی ساده با لوکیشن های خیابانی و بدون تکلف که از شروع تا انتها با ریتمی کند و بعضا متوسط غافلگیری هایی را در فیلمنامه به همراه دارد .
در همان ابتدای کار و ملحق شدن شخصیت مرد داستان با بازی خوب و صدای گرم منوچهر زنده دل مخاطب با زوجی مواجه می شود که اختلاف سنی چشمگیری دارند و حالا در مسابقه ای که ابتدا شوخی به نظر می رسد سرگرم رقابت و گفت و گوهای چالش بر انگیزی می شوند .
ایده پردازی کار به قدری جذاب است که فکر کردن به ادامه داستانی که این زوج بر روی پرده سینما قرار است برایمان رقم بزنند و حدس و گمان های متفاوت تا آخر فیلم ما را نگه میدارد .
اما ضعف هایی هم در فیلم موجود است که شاید به لحاظ فنی می توانست بهتر از آنچه میبینیم باشد .
مواجهه مخاطب با داستان اصلی و برملا شدن راز های زندگی مشترک این دو شرکت کننده نا خودآگاه ما را به یاد برد و باخت در بازی زندگی می اندازد و پایان غافلگیر کننده فیلم به همه ما یاد آور می شود که در رابطه زناشویی برد و باخت معنایی ندارد شاید لذت بردن از مسیر با همه سختی ها شیرین تر از رسیدن به هدف باشد .
تا ده بشمار هم عاری از ضعف های متداول فیلم اولی ها نیست ،نوع فیلم برداری در برخی از سکانس ها بعضا از کیفیت پایینی برخوردار است ،همچنین کیفیت صدا در برخی از صحنه ها افت میکند .اگر بخواهیم تیزبینانه تر در رابطه با فیلمبرداری بگوییم در فیلم چندین سکانس وجود دارد که می توانست بسیار بهتر از آنچه بر پرده سینما میبینیم فیلمبرداری شود.
تا ده بشمار روایتی عاشقانه ،دراماتیک و روانشناسانه از زوجیت است .آنجا که چشم ها به جای لب ها سخن می گویند و شاید فرصت چند ساعته بی پرده بودن با خود و دیگری میتواند زندگی همه ما را نجات دهد .
تا ده بشمار فیلمی آبروند و مستقل است ، بازی ها یک دست و قابل توجه هستند غزاله نظر به خوبی از پس کاراکتر خود بر آمده و در خیلی از سکانس های دشوار حتی فراتر از حد انتظار مخاطب ظاهر شده است . تا ده بشمار روایتی متفاوت از فردیت انسان ها است فردیتی که در جامعه و زندگی مشترک ظهور می کند و همین ظهور و بروز سبب ساز انواع ناهنجاری ها و درد ها می شود .
از اتفاقات خوبی که نقاط قوت فیلم محسوب می شود این است که فیلم نامه در ذهن مخاظب شکل میگیرد و نقش میبندد و مخاطب با کاراکتر ها همراه می شود دیالوگ ها روان و گاها عاشقانه هستند اما نه دیالوگ های گل درشت ، رئال بودن فیلم مخاطب را درگیر رویداد های پی در پی میکند که به جذب تماشگر منجر شده است .
تا ده بشمار با اکران محدود در سانس های نه چندان مناسب در حال اکران است فیلمی شریف و قابل دفاع که در کارنامه فید ولی زاده نقطه عطفی محسوب می شود و دلگرممان می کند به نسل جدید سینما که حالا اندک اندک از راه می رسند .
مه سا جلوه
ارسال نظر