زلزله یکشنبه‌ی تهران، آزمایش هسته‌ای بود؟
تست زیرزمینی، تنها نوع از آزمایش‌های هسته‌ای است که در صورت رعایت تمام جوانب، کم‌ترین آلودگی رادیواکتیوی برای محیط پیرامون را دارد.
۱۴ مهرماه، دو زلزله آرادان واقع در سمنان را لرزاند. با توجه به تهدید‌های اسرائیل مبنی بر این که پاسخی به حمله موشکی ایران خواهد داد و البته برخی اظهارنظر‌ها از سوی سیاسیون و همچنین موجی که در فضای مجازی مبنی بر لزوم ساخت سلاح هسته‌ای راه افتاده بود، این شایعه به سرعت ایجاد شد که ایران برای ارسال پیغامی به اسرائیل و کشور‌های غربی، دست به آزمایش هسته‌ای زده است. شایعه تست هسته‌ای ایران مورد استقبال رسانه‌های خارجی قرار گرفت.
آزمایش مورد ادعای این شایعه، تست زیرزمینی انفجار هسته‌ای بود. تست زیرزمینی، تنها نوع از آزمایش‌های هسته‌ای است که در صورت رعایت تمام جوانب، کم‌ترین آلودگی رادیواکتیوی برای محیط پیرامون را دارد. انجام تست هسته‌ای از سوی نماینده روسیه میخائیل اولیانوف، دیپلمات روس مستقر در وین تکذیب شد. اولیانوف در توئیتر خود نوشت: «در ارتباط با حوادث لرزه‌ای ایران در تاریخ پنجم اکتبر، گمانه‌زنی‌هایی وجود داشت که احتمالاً ناشی از آزمایش‌های هسته‌ای بوده است. پیمان جامع منع آزمایش‌های هسته‌ای، سیگنال‌های ۲۵ ایستگاه خود را تجزیه و تحلیل کرد و به این نتیجه رسید که شکل موج‌های ثبت‌شده با زمین‌لرزه‌های قبلی ایران مطابقت دارد.»
اطلاعات لرزه‌نگاری
بر اساس اطلاعات موجود، آزمایش هسته‌ای زیرزمینی در تونل‌هایی در عمق ۲۰۰ تا ۸۰۰ متری انجام می‌شود. اطلاعات ثبت شده در مرکز لرزه‌نگاری دانشگاه تهران درباره دو زلزله مذکور نشان می‌دهد که زلزله اول در عمق ۷ و زلزله دوم در عمق ۱۰ کیلومتری زمین رخ داده است.
مرکز لرزه‌نگاری اروپا – مدیترانه مستقر در فرانسه نیز این اطلاعات را تائید کرده است.
داده‌های CTBT
آنچه میخائیل اولیانوف نماینده دائم روسیه نزد سازمان‌های بین‌المللی مستقر در وین به آن استناد می‌کند، بررسی داده‌های زمین‌لرزه‌های سمنان از سوی سیستم مانیتورینگ CTBT است. پیمان منع جامع آزمایش‌های هسته‌ای یا Comprehensive Nuclear Test-Ban Treaty (CTBT) مستقر در وین اتریش که وظیفه نظارت بر عدم انجام آزمایشات هسته‌ای را بر عهده دارد، از یک شبکه مانیتورینگ گسترده در سطح جهان برای رصد فعالیت‌های هسته‌ای استفاده می‌کند. این پیمان در۲۰ شهریور ۱۳۷۵ مصادف با ۱۰ سپتامبر سال ۱۹۹۶ به عنوان یک معاهده چندجانبه به تصویب مجمع عمومی سازمان ملل رسید و از اواخر سپتامبر همان سال برای امضا در دسترس اعضاء قرار گرفت.
این پیمان، کشور‌های عضو را از هرگونه انفجار هسته‌ای در هر مکانی تحت قلمرو یا کنترل دولت عضو منع می‌کند. یکی از مهمترین ملزومات اجرای این پیمان استقرار سامانه‌های نظارت بین‌المللی از جمله ایستگاه‌های لرزه‌نگاری مادون صوت است. در حال حاضر٣٣٧ ایستگاه و مرکز جمع‌آوری داده‌های اطلاعاتی در ٨٩ کشور جهان مستقر هستند که به صورت دقیق معیار‌های مدنظر کنوانسیون منع جامع آزمایش‌های اتمی در مناطق مختلف جهان را جمع‌آوری و به وین (مقر سی تی بی تی) ارسال می‌کنند تا به صورت دقیق مورد تحلیل و بررسی قرار گیرد. تاکنون ١٨٣ کشور کنوانسیون "سی تی بی تی" را به امضا رسانده‌اند و ١٦٤ کشور نیز آن را از تصویب مجالس قانونگذاری خود گذرانده‌اند تا وارد فرآیند اجرایی شود.
ارسال نظر