ایکس جی استقلال و امیدواری آبی‌ها به دربی

به گزارش ورزش سه ، استقلال از هفته اول تا هفته ششم از سیستم ۱-۲-۴-۳ یا ۳-۴-۳ استفاده کرد و با وجود علاقه فرهاد مجیدی و حضور گابریل پین ایتالیایی این سیستم ها در استقلال به درستی در زمین پیاده نمی شد.

مشکلات استقلال در این سیستم ها عبارت بودند از:

۱- فاصله زیاد خطوط سه گانه دفاع، هافبک و حمله که این امر باعث شده بود که استقلال در امر پرس و یا جلوگیری از ضد حملات حریف دچار مشکل شود.

۲- تنها بودن وینگ بک های استقلال در هنگام حملات

در سیستم هایی که از سه دفاع مرکزی و دو وینگ بک استفاده می شود، برای اینکه وینگ بک ها در مقابل برتری عددی مدافعان حریف قرار نگیرند و امکان بازی ترکیبی(از جمله از طریق ایجاد مثلث ها) وجود داشته باشد باید یکی از مدافعان آخر راست یا چپ به همراه یکی از هافبک های میانی(مهدی پور یا رضاوند) یا مهاجمین(یامگا یا حسین زاده) به وینگ ها در هنگام حمله و بازی سازی کمک کنند تا شرایط برای عملکرد بهتر وینگ بک ها که از جمله کلیدی ترین پست های سیستم های سه دفاع هستند، فراهم شود که این اتفاق در استقلال چندان مشاهده نمی شد و بارها شاهد از دست دادن مالکیت توپ توسط غفوری یا سلمانی بودیم.

۳- خلا بین دو هافبک میانی استقلال و سه مدافع مرکزی تیم

در سیستم های ۳-۴-۳ یا ۱-۲-۴-۳ که از دو هافبک میانی استفاده می شود، در هنگامی که توپ در اختیار تیم خودی باشد برای اینکه دو هافبک میانی با فراغ بال به خط حمله اضافه شوند، یک از سه مدافع آخر باید نقش هافبک دفاعی را ایفا کند و زمانی که توپ در اختیار تیم حریف باشد باید یک از دو هافبک میانی علاوه بر قدرت بازیسازی، توانایی بازی تخریبی را نیز داشته باشد.

در استقلال هیچ یک از این دو مورد اتفاق نمی افتاد. یعنی نه در هنگام حمله یکی از مدافعان وسط فضای خالی بین هافبک های باکس استقلال را در نقش یک هافبک دفاعی پوشش می داد نه رضاوند و مهدی پور توانایی تخریبی بالایی برای توپ گیری و بازی فیزیکی را داشتند.

۱-۴ حضور کم تعداد در محوطه جریمه 

۱-۵ عدم رعایت اصل برتری

اصل برتری، شامل برتری عددی چه در هنگام مالکیت توپ و چه هنگام دفاع و برتری کیفی فردی بازیکنان و برتری پوزیشن است.

۱-۶ عدم فضا سازی مناسب و یا عدم استفاده از فضاهای بوجود آمده

اما در بازی با صنعت نفت شرایط استقلال عوض شده و بسیاری از ایرادات تیم استقلال برطرف شده بود. شاید بتوان گفت اوج کار استقلال را در گل زده این تیم می توان مشاهده کرد که یکی از تاکتیکی ترین گل های مشاهده شده در لیگ برتر ایران بود که در آن بسیاری از نکات فنی و تاکتیکی رعایت شده بود.

در این گل یامگا به عنوان‌ وینگر راست کاملا به لب خط رفته بود که باعث شد دفاع راست صنعت نفت هم جهت یارگیری به کناره ها رفته و فضایی بین مدافع مرکزی و دفاع چپ صنعت نفت بوجود بیاید.

بلافاصله مهدی پور وارد فضای بوجود آمده شد که به واسطه همین حرکت بدون توپ مهدی پور در فضای ایجاد شده هافبک دفاعی و یکی از مدافعان مرکزی صنعت نفت جهت یارگیری درگیر مهدی پور شده و فضای بسیار زیادی در مقابل خط دفاع(منطقه ۱۴) و محوطه جریمه صنعت نفت آبادان ایجاد شد.

وریا غفوری نیز با علم به اینکه همه این جابجایی ها و فضا سازی ها یک تله است بدون اینکه توپ را به کناره ها ببرد، در عرض حرکت کرده و به منطقه ۱۴ می رسد و با توجه به اینکه سه بازیکن استقلال(ژستد، حسین زاده و سلمانی) در محوطه جریمه حریف حضور داشته و با توجه به توضیحات ارائه شده دفاع صنعت نفت باز شده و تعداد آن ها کم‌ شده بود، پاس در عمق غفوری به راحتی به حسین زاده رسیده و نهایتا گل استقلال به ثمر رسید.

این نوع فضا سازی ها و حرکات بدون توپ بارها توسط استقلال در مقابل تیمی مثل صنعت نفت که با هدایت منصوریان به شکل low block(تجمع در کانال میانی زمین و باز گذاشتن کناره ها) بازی می کرد، انجام شد.

از دیگر نکات بازی استقلال مقابل صنعت نفت عبارتند از:

۱- فاصله نزدیک بین خطوط سه گانه که موجب شد هم از ضد حملات حریف تا حدود زیادی جلوگیری شود و با توجه به اینکه غفوری و سلمانی به درستی بالا بازی می کردند، مرادمند و یزدانی به خوبی فضای خالی پشت سر این دو نفر را به پوشش می دادند تا آن ها با خیالی آسوده تر در حملات شرکت کنند.

۲- حضور چشمی به عنوان هافبک دفاعی موجب شده بود تا برعکس بازی با دو هافبک در سیستم ۳-۴-۳ فضای ببین مهدی پور و رضاوند و خط دفاعی پوشش داده شود و آن ها با خیالت راحت در حملات، بازیسازی، ایجاد و اشغال فضا شرکت کنند.

۳- جابجایی متعدد توسط یامگا و حسین زاده دو وینگر استقلال موجب سردرگمی بین مدافعان صنعت نفت شده بود که این جابجایی ها باید توسط هر ۴ مهره هجومی استقلال در سیستم ۱-۳-۲-۴ و به مراتب بیشتر از بازی مقابل صنعت نفت انجام شود.

نکاتی در رابطه مشکل استقلال در گلزنی

شاخص XG(شاخص انتظار گل) تا قبل از بازی مقابل استقلال در ۶ هفته اول ۱.۳۵ بود. یعنی استقلال میانگین باید ۱.۳۵ گل را در هر بازی ثبت می کرد ولی میانگین گل استقلال ۱ گل بود.

بعد از بازی با صنعت نفت(هفته هفتم) شاخص XG(شاخص انتظار گل) ۱.۶۲ شد. یعنی استقلال میانگین باید ۱.۶۲ گل را در هر بازی ثبت می کرد ولی میانگین گل استقلال تا هفته هفتم ۰.۸۵ گل است.

نکته جالب این است که استقلال تا هفته هفتم بالاترین XG(شاخص انتظار گل) در بین تیم های لیگ برتری را ثبت کرده است اما در رده ششم از نظر آمار گلزنی در قرار دارد. 

این آمار نشان دهنده این است که استقلال موقعیت گلزنی خوبی(حداقل نسبت به رقبایش) ایجاد می کند ولی در امر گلزنی ضعف دارد.